استبضاع

استبضاع (به عربی: نكاح الاستبضاع) یکی از کارهایی که اعراب در زمان پیش از اسلام یا زمان جاهلیت انجام می‌دادند.

تعریف در لغت نامه دهخدا

استبضاع . [اِ ت ِ] (ع مص) بضاعت ساختن. (منتهی الارب). سرمایه کردن مالی را. || آخریان فادادن. (تاج المصادر بیهقی). || نوعی از نکاح جاهلیت و ذلک ان تطلب المراءةمباشرة الرّجل لتنال منه الولد. (از منتهی الارب).

ازدواج استبضاع

در استبضاع، مردی همسر خود را در اختیار مردی که شجاعت، قدرت یا صفت پسندیده دیگری داشت قرار می‌داد و تا وقتی که همسرش از آن مرد باردار نمی‌شد، از او کناره‌گیری می‌کرد.

جستارهای وابسته

• زنا

منابع

• «نکاح الاستبضاع» (به عربی). دریافت‌شده در ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۵.