استاین‌وی و پسران

استاین‌وی و پسران
	گرند پیانو کنسرت استاین‌وی و پسران مدل دی-۲۷۴
نوع	شرکت سهامی خاص
صنعت	ساز
بنا نهاده	۵ مارس ۱۸۵۳ (۱۷۱ سال پیش); در منهتن در نیویورک سیتی
بنیانگذاران	هنری انگلهارد استاین‌وی (بعدها به عنوان هنری ای. استاین‌وی شناخته شد)
دفتر مرکزی	دفتر اروپا و بین‌المللی: هامبورگ، آلمان; ۵۳°۳۴′۲۷″شمالی ۹°۵۵′۲۷″شرقی / ۵۳٫۵۷۴۳°شمالی ۹٫۹۲۴۱°شرقی; دفتر آمریکا: بن‌بست استاین‌وی ۱، کویینز، نیویورک سیتی، نیویورک، آمریکا; ۴۰°۴۶′۴۵″شمالی ۷۳°۵۳′۵۹″غربی / ۴۰٫۷۷۹۳°شمالی ۷۳٫۸۹۹۸°غربی;
شمار موقعیت‌ها	۲۰۰ نمایندگی مجاز فعال; ۳۰۰ نمایشگاه در سرتاسر جهان
محدودهٔ فعالیت	جهانی
محصولات	پیانو‌های گرند; پیانو‌های ایستاده;
خروجی تولید	۲٬۶۰۰ پیانو (سالانه)
خدمات	ترمیم پیانوهای استاین‌وی
مادر	پالسون اند کو. آی‌ان‌سی.
وبگاه	eu.steinway.com (اروپا و بین‌المللی); www.steinway.com (آمریکا)

استاین‌وِی و پسران (به انگلیسی: Steinway & Sons) هم‌چنین مشهور به اشتاین‌وی یا اشتاین‌وی اَند سانْز، سازندهٔ معتبر آلمانی-آمریکایی پیانوهای دست‌ساز است. شرکت اشتاین‌وی در سال ۱۸۵۳ میلادی، توسط یک مهاجر آلمانی‌تبار به نام هنری انگلهارد استاین‌وی در شهر نیویورک در ایالات متحده آمریکا تأسیس شد.^[۲] موفقیت کارخانهٔ پیانوی استاین‌وی در کویینز، نیویورک باعث شد که این شرکت، کارخانه‌ای را نیز در هامبورگ، آلمان راه‌اندازی کند.^[۱۲]

پیانوهای استاین‌وی مورد تأیید و استفادهٔ خانواده سلطنتی بریتانیا است.^[۱۳] همچنین، پیانیست‌های بزرگ و سرشناس و نیز ارکسترهای بزرگ و معروف جهان از پیانوهای استاین‌وی استفاده می‌کنند.

پانویس[ویرایش]

↑ Fostle, Donald W. (1995). The Steinway Saga: An American Dynasty. New York: Scribner. p. 25. ISBN 978-0-684-19318-2.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ Panchyk, Richard (2008). German New York City. Arcadia Publishing. p. 50. ISBN 978-0-7385-5680-2.
↑ Stevens, Mark A. (2000). Merriam-Webster's Collegiate Encyclopedia. Merriam-Webster. p. 1540. ISBN 978-0-87779-017-4.
↑ Fine, Larry (2014). Acoustic & Digital Piano Buyer – Fall 2014. Brookside Press LLC. pp. 194–195. ISBN 978-1-929145-39-3.
↑ ^۵٫۰ ^۵٫۱ "Steinway Musical Instruments 2012 Annual Report on Form 10-K". U.S. Securities and Exchange Commission. March 14, 2013. p. 5. Retrieved February 18, 2015.
↑ Fine, Larry (2015). Acoustic & Digital Piano Buyer – Spring 2015. Brookside Press LLC. p. 193. ISBN 978-1-929145-40-9.
↑ Fine, Larry (2015). Acoustic & Digital Piano Buyer – Spring 2015. Brookside Press LLC. p. 192. ISBN 978-1-929145-40-9.
↑ Fasola, Wilma; Bock, Henning; Pfenninger, Tessa (February 17, 2016). "Steinway & Sons – Grand Success". The Brander. Retrieved September 14, 2017.
↑ Barron, James (2006). Piano: The Making of a Steinway Concert Grand. New York: Holt. p. 235. ISBN 978-0-8050-7878-7.
↑ Good, Edwin M. (2002). Giraffes, black dragons, and other pianos: a technological history from Cristofori to the modern concert grand. Stanford University Press. p. 303. ISBN 978-0-8047-4549-9.
↑ "White House History Timelines: Musical Performances". The White House Historical Association. Archived from the original on 6 March 2014. Retrieved March 18, 2010.
↑ Michael Lenehan (August 1982 and 2003). "The Quality of the Instrument (K 2571 – The Making of a Steinway Grand)". The Atlantic (former The Atlantic Monthly). Archived from the original on 11 April 2004. Retrieved July 28, 2011. {{cite web}}: Check date values in: |date= (help)
↑ "Steinway & Sons". The Royal Warrant Holders Association. Archived from the original on 28 September 2011. Retrieved July 30, 2011.

این یک مقالهٔ خرد موسیقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Fostle, Donald W. (1995). The Steinway Saga: An American Dynasty. New York: Scribner. p. 25. ISBN 978-0-684-19318-2.

[German_New_York_City-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ Panchyk, Richard (2008). German New York City. Arcadia Publishing. p. 50. ISBN 978-0-7385-5680-2.

[3] Stevens, Mark A. (2000). Merriam-Webster's Collegiate Encyclopedia. Merriam-Webster. p. 1540. ISBN 978-0-87779-017-4.

[Piano_Buying_Guide,_Fall_2014,_p._194-4] Fine, Larry (2014). Acoustic & Digital Piano Buyer – Fall 2014. Brookside Press LLC. pp. 194–195. ISBN 978-1-929145-39-3.

[Dealers-5] ۵٫۰ ^۵٫۱ "Steinway Musical Instruments 2012 Annual Report on Form 10-K". U.S. Securities and Exchange Commission. March 14, 2013. p. 5. Retrieved February 18, 2015.

[6] Fine, Larry (2015). Acoustic & Digital Piano Buyer – Spring 2015. Brookside Press LLC. p. 193. ISBN 978-1-929145-40-9.

[Larry_Fine,_Spring_2015,_p._192-7] Fine, Larry (2015). Acoustic & Digital Piano Buyer – Spring 2015. Brookside Press LLC. p. 192. ISBN 978-1-929145-40-9.

[8] Fasola, Wilma; Bock, Henning; Pfenninger, Tessa (February 17, 2016). "Steinway & Sons – Grand Success". The Brander. Retrieved September 14, 2017.

[9] Barron, James (2006). Piano: The Making of a Steinway Concert Grand. New York: Holt. p. 235. ISBN 978-0-8050-7878-7.

[10] Good, Edwin M. (2002). Giraffes, black dragons, and other pianos: a technological history from Cristofori to the modern concert grand. Stanford University Press. p. 303. ISBN 978-0-8047-4549-9.

[11] "White House History Timelines: Musical Performances". The White House Historical Association. Archived from the original on 6 March 2014. Retrieved March 18, 2010.

[The_Atlantic-12] Michael Lenehan (August 1982 and 2003). "The Quality of the Instrument (K 2571 – The Making of a Steinway Grand)". The Atlantic (former The Atlantic Monthly). Archived from the original on 11 April 2004. Retrieved July 28, 2011. {{cite web}}: Check date values in: |date= (help)

[13] "Steinway & Sons". The Royal Warrant Holders Association. Archived from the original on 28 September 2011. Retrieved July 30, 2011.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

داده‌های کتابخانه‌ای
عمومی	ISNI 1 ویاف 1 ورلدکت
کتابخانه‌های ملی	فرانسه (داده‌ها) آلمان اسرائیل ایالات متحده آمریکا ژاپن جمهوری چک