اردسوره
اَردَسوره یک نام کهن ایرانی برای مردان است به معنی «نیرومند شده توسط حق».[۱]
این نام در زبان‌های ایرانی باستان به صورت Ṛta-sūra تلفظ می‌شد. شکل ایلامی شده این نام Ir-da-šu-ra، شکل اکدی آن Ar-ta-sur-ru و شکل یونانی شده آن Artasyras است.[۲]
بخش نخست این نام ارد به معنی اشه (حق) است و بخش دوم آن یعنی سورَه، صفتی است که در زبان اوستایی به معنای نیرومند و پاک می‌باشد.[۳] سوره همان واژه‌ای است که در واژه اردویسور صفت آناهیتا[۴] ایزدبانوی ایرانی نیز دیده می‌شود.
در تاریخ نام اشخاص زیر که اردسوره نام داشتند ثبت شده‌است[۵]:
- شهرب گرگان در زمان ایشتوویگو و کوروش دوم.
- از درباریان کمبوجیه دوم و اهل گرگان که به داریوش بزرگ در به دست آوردن تاج و تخت یاری رساند.
- از ارتشبدهای داریوش دوم که شورش یکی از هم‌پیمانان برادر داریوش دوم را فرونشاند.
- اردسوره، «چشم شاه» برای اردشیر دوم (هخامنشی).
- اردسوره (که نام او به صورت ایلامی Irdašura ثبت شده)، از انبارداران شاهنشاهی در ایران زمان داریوش بزرگ.
- یکی از مقامات تخت جمشید در زمان خشایارشا. نام او در کتیبه‌های خزانه‌داری تخت جمشید ذکر شده‌است.
منابع[ویرایش]
- ↑ M. Mayrhofer, Onomastica Persepolitana, Vienna, 1973, p. 166 no. 8.605
- ↑ همان.
- ↑ Lommel, Herman (1927), Die Yašts des Awesta, Göttingen-Leipzig: Vandenhoeck & Ruprecht/JC Hinrichs
- ↑ Arədvī Sūrā Anāhitā: ناآلوده آبگون پاک
- ↑ M. A. Dandamayev. ARTASYRAS, Greek rendering of an Old Iranian name, in: Encyclopaedia Iranica.
- M. A. Dandamayev. ARTASYRAS، Greek rendering of an Old Iranian name، in: Encyclopaedia Iranica.