احمد اخوت

احمد اخوت
احمد اخوت
زادهٔ	۱۳۳۰ خورشیدی; اصفهان
پیشه	داستان‌نویس، داستان‌شناس، مترجم و منتقد ادبی

احمد اخوت (زاده ۱۳۳۰ در اصفهان) داستان‌نویس، داستان‌شناس، مترجم و منتقد ادبی است.^[۱]^[۲]^[۳]^[۴]^[۵] وی دارای مدرک دکترای زبان‌شناسی و نشانه‌شناسی است.^[۶] وی از یاران حلقه ادبی جنگ اصفهان بوده‌است. همچنین وی عضو شورای نویسندگان فصلنامه زنده رود است.

آثار[ویرایش]

تالیفات و نقد ادبی[ویرایش]

دستور زبان داستان - تألیف^[۷]
مستعار نویسی و شبه ترجمه - تألیف
من و برشت - ترجمه و تألیف
نشانه‌شناسی مطایبه - تألیف^[۸]^[۹]
لطیفه‌ها از کجا می‌آیند؟ - تألیف
پروست و من - ترجمه و تألیف
کتاب من و دیگری - ترجمه و تألیف^[۱۰]
تا روشنایی بنویس - ترجمه و تألیف
دو بدن شاه: (تاملاتی دربارهٔ نشانه‌شناسی بدن و قدرت)، انتشارات خجسته‏‫، ۱۳۸۷.^[۱۱]^[۱۲]
ای نامه، انتشارات جهان کتاب، ۱۳۸۸^[۱۳]^[۱۴]^[۱۵]

ترجمه‌ها[ویرایش]

کار نویسنده - ترجمه
سپتامبر بی باران - نوشته ویلیام فاکنر
اطلس - نوشته خورخه لوئیس بورخس^[۱۶]
موجودات خیالی - نوشته خورخه لوئیس بورخس - انتشارات آرست ۱۳۷۳
واژه‌نگاری چینی، رسانه شعر - نوشته ارنست فنولوزا - چاپ نشر فردا
قصیده کافه غم - نوشته کارسون مک کولرز
آوارگان - نوشته فلانری اوکانر^[۱۷] چاپ نشر فردا
اسب‌های خالدار - ویلیام فاکنر چاپ نشر فردا
این یازده تا (مجموعه داستان) - نوشته ویلیام فاکنر - نشر ماهی - ۱۳۸۸ هجری شمسی
به انتخاب مترجم - نشر افق - ۱۳۹۳^[۱۸]
ساعت گرینویچ - آن بیتی^[۱۹]
صدای سوم: گزیده داستان‌های نویسندگان نسل سوم آمریکا، نشر ماهی^[۲۰]
همین طور که می میرم - ویلیام فاکنر چاپ نشر افق

مجموعه داستان[ویرایش]

برادران جمال‌زاده - مجموعه داستان^[۲۱]^[۲۲]^[۲۳]

منابع[ویرایش]

↑ عبدی، عباس (۳ تیر ۱۳۸۹). «آیا احمد اخوت وجود دارد». شرق.
↑ عبدی، عباس (۱۵ مرداد ۱۳۹۲). «کدام احمد اخوت؟». فرهیختگان.
↑ تراکمه، یونس (۱۵ مرداد ۱۳۹۲). «احمد اخوت با «برادران جمالزاده» زبان باز کرد». فرهیختگان.
↑ امرایی، اسدالله (۲۲ فروردین ۱۳۹۰). «یک دو سه داستان».
↑ خدایی، علی (۳ تیر ۱۳۸۹). «یک تصویر کوچک». روزنامه شرق.
↑ «احمد اخوت». زنده‌رود. دریافت‌شده در ۳۰ خرداد ۱۳۸۸.^{^{[پیوند مرده]}}
↑ فراهانی، حمیدرضا (تیر ۱۳۷۲). «دریچه‌ای بر نظریه‌های روایت‌شناسی در داستان». مجله ادبیات داستانی. ۱ (۹): ۶۳–۶۲.
↑ صدر، رویا (۱۳۷۵). «از دنیای مطایبه!». مجله کلک (۷۶–۷۹): ۶۰۶–۶۰۸.
↑ فرجامی، محمود (اسفند ۱۳۸۶). «تورق (دربارهٔ طنز)». خردنامه همشهری (۲۴): ۷۳.
↑ ««کتاب من و دیگری» ترجمه و تألیف احمد اخوت منتشر شد». خبرگزاری ایسنا. ۵ آذر ۱۳۸۷.
↑ «اسطوره پوشالی شاهان: یادداشتی بر کتاب «دو بدن شاه»». روزنامه روزگار. ۴ تیر ۱۳۹۰.
↑ خواجویان، بنت الهدی (مرداد ۱۳۹۱). «نشانه‌شناسی قدرت». کتاب ماه تاریخ و جغرافیا (۱۷۱): ۳۸ تا ۴۲.
↑ نیکنام، لادن (۳ تیر ۱۳۸۹). «نوشتن، همین و تمام: نقد / گفت و گو با احمد اخوت دربارهٔ کتاب «ای نامه»». شرق.
↑ «کاغذی با احساس از راه دور: کتاب «ای نامه» احمد اخوت منتشر شد». خبرگزاری ایبنا. ۱۸ آذر ۱۳۸۸.
↑ مهتدی، مریم. «بوسه‌های کاغذی: مروری بر «ای نامه» تألیف احمد اخوت». ویژه نامه روزنامه اعتماد (ضمیمه) (۲۱۲۵).
↑ طباطبایی، سعید (خرداد ۱۳۸۰). «کتابی به نام اطلس». مجله کلک (۱۲۵): ۵۵–۵۶.
↑ یاغچی، حسین (۲۱ اردیبهشت ۱۳۸۳). «باز هم جنوب افسانه‌ای». شرق: ۲۹.
↑ «گلچین شخصی». روزنامه شرق.
↑ تاجیک، امین (۲۲ اردیبهشت ۱۳۸۴). «خود و روزگار را جدی نگیر». شرق: ۲۳.
↑ شیرزادی، فرزام (۴ بهمن ۱۳۸۹). «غول‌ها کجا رفته‌اند: «صدای سوم» گزیده داستان‌های نسل سوم آمریکا». روزنامه شرق.
↑ «هدف پنهان». همشهری: ۱۶. ۲۶ مرداد ۱۳۸۲.
↑ ابو محبوب، احمد (شهریور ۱۳۸۸). «نقد و بررسی کتاب مکتب‌های داستان‌نویسی در ایران». کتاب ماه ادبیات (۱۴۳): ۱۲ تا ۲۵.
↑ شیری، قهرمان (۱۳۸۷). مکتب‌های داستان‌نویسی در ایران. نشر چشمه. ص. ۱۵۴ تا ۱۵۷. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۶۲-۳۶۸-۵.

مقاله نقد و معرفی کتاب برادران جمالزاده از احمد اخوت در سایت وینش

[1] عبدی، عباس (۳ تیر ۱۳۸۹). «آیا احمد اخوت وجود دارد». شرق.

[2] عبدی، عباس (۱۵ مرداد ۱۳۹۲). «کدام احمد اخوت؟». فرهیختگان.

[3] تراکمه، یونس (۱۵ مرداد ۱۳۹۲). «احمد اخوت با «برادران جمالزاده» زبان باز کرد». فرهیختگان.

[4] امرایی، اسدالله (۲۲ فروردین ۱۳۹۰). «یک دو سه داستان».

[5] خدایی، علی (۳ تیر ۱۳۸۹). «یک تصویر کوچک». روزنامه شرق.

[6] «احمد اخوت». زنده‌رود. دریافت‌شده در ۳۰ خرداد ۱۳۸۸.^{^{[پیوند مرده]}}

[7] فراهانی، حمیدرضا (تیر ۱۳۷۲). «دریچه‌ای بر نظریه‌های روایت‌شناسی در داستان». مجله ادبیات داستانی. ۱ (۹): ۶۳–۶۲.

[8] صدر، رویا (۱۳۷۵). «از دنیای مطایبه!». مجله کلک (۷۶–۷۹): ۶۰۶–۶۰۸.

[9] فرجامی، محمود (اسفند ۱۳۸۶). «تورق (دربارهٔ طنز)». خردنامه همشهری (۲۴): ۷۳.

[10] ««کتاب من و دیگری» ترجمه و تألیف احمد اخوت منتشر شد». خبرگزاری ایسنا. ۵ آذر ۱۳۸۷.

[11] «اسطوره پوشالی شاهان: یادداشتی بر کتاب «دو بدن شاه»». روزنامه روزگار. ۴ تیر ۱۳۹۰.

[12] خواجویان، بنت الهدی (مرداد ۱۳۹۱). «نشانه‌شناسی قدرت». کتاب ماه تاریخ و جغرافیا (۱۷۱): ۳۸ تا ۴۲.

[13] نیکنام، لادن (۳ تیر ۱۳۸۹). «نوشتن، همین و تمام: نقد / گفت و گو با احمد اخوت دربارهٔ کتاب «ای نامه»». شرق.

[14] «کاغذی با احساس از راه دور: کتاب «ای نامه» احمد اخوت منتشر شد». خبرگزاری ایبنا. ۱۸ آذر ۱۳۸۸.

[15] مهتدی، مریم. «بوسه‌های کاغذی: مروری بر «ای نامه» تألیف احمد اخوت». ویژه نامه روزنامه اعتماد (ضمیمه) (۲۱۲۵).

[16] طباطبایی، سعید (خرداد ۱۳۸۰). «کتابی به نام اطلس». مجله کلک (۱۲۵): ۵۵–۵۶.

[17] یاغچی، حسین (۲۱ اردیبهشت ۱۳۸۳). «باز هم جنوب افسانه‌ای». شرق: ۲۹.

[18] «گلچین شخصی». روزنامه شرق.

[19] تاجیک، امین (۲۲ اردیبهشت ۱۳۸۴). «خود و روزگار را جدی نگیر». شرق: ۲۳.

[20] شیرزادی، فرزام (۴ بهمن ۱۳۸۹). «غول‌ها کجا رفته‌اند: «صدای سوم» گزیده داستان‌های نسل سوم آمریکا». روزنامه شرق.

[21] «هدف پنهان». همشهری: ۱۶. ۲۶ مرداد ۱۳۸۲.

[22] ابو محبوب، احمد (شهریور ۱۳۸۸). «نقد و بررسی کتاب مکتب‌های داستان‌نویسی در ایران». کتاب ماه ادبیات (۱۴۳): ۱۲ تا ۲۵.

[23] شیری، قهرمان (۱۳۸۷). مکتب‌های داستان‌نویسی در ایران. نشر چشمه. ص. ۱۵۴ تا ۱۵۷. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۶۲-۳۶۸-۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]