ابوالعباس معین‌الدین احمد شیرازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابوالعباس معین‌الدین احمد بن شهاب‌الدین ابی‌الخیر حمزه بن‌ابی‌الفضل حسن بن عزالدین مودود شیرازی معروف به زرکوب بن ابی‌الفضل محمد بن معین‌الدین محمود شیرازی از عرفاً و نویسندگان مشهور قرن هشتم هجری قمری بود. تاریخ تولد ابوالعباس معلوم نیست اما به دنیا آمدنش در شیراز مسلم است. پدر او از دانشمندان و مؤلفان و برادر او محمود زرکوب از علماء زمان خویش بود. وی پس از کسب معلومات به سیر و سیاحت پرداخت و همانطوریکه خودش در مقدمهٔ شیرازنامه متذکر می‌شود در بغداد به فکر تهیه اثر پرارزش خود شیرازنامه افتاد. در طریقت پیرو پدرانش شد و خرقهٔ تصوف پوشید. سال وفات را ۷۸۹ هجری قمری در شیراز آورده‌اند. تنها اثر موجود ابوالعباس معین‌الدین کتاب شیرازنامه است.[۱]

پانویس[ویرایش]

  1. بزرگان نامی پارس، جلد اول، ص ۴۳۶

منابع[ویرایش]

  • میر، محمد تقی (۱۳۶۸بزرگان نامی پارس، جلد اول، شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز