آذرنوش مهدویان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آذرنوش مهدویان
زادهٔ۲۳ مهر ۱۳۲۶
تبریز،
درگذشت۲۸ مرداد ۱۳۵۸
کرمانشاه
آرامگاهبهشت زهرا، تهران
محل زندگیکرمانشاه
پیشهکارمند بهزیستی و مدرس دانشگاه
سال‌های فعالیت۱۳۵۲ تا ۱۳۵۸
سازمانحزب توده ایران
کارهای برجستهبه راه انداختن نخستین اعتصاب معلمان ایران در انقلاب بهمن ۵۷
دورهانقلاب بهمن ۱۳۵۷
مکتبمارکسیسم، مارکسیسم-لنینیسم
همسر(ها)مهوش حدیدی
فرزندانآرش مهدویان، نیما مهدویان
والدینعبدالقدوس مهدویان، زهرا مهدویان

آذرنوش مهدویان، (متولد ۲۳ مهر ۱۳۲۶ تبریز، (اصفهانی الاصل – ۲۸ مرداد ۱۳۵۸)، یکی از ۱۱ نفری بود که در ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ به اتهام «فساد فی الارض و محاربه با خدا و رسول خدا» در زندان دیزل آباد کرمانشاه اعدام شدند.[۱] وی در میان این ۱۱ نفر تنها کسی بود که بیشتر به حزب توده ایران گرایش داشت. شغل مهدویان در یک منبع دبیر دبیرستان[۱] و استاد دانشگاه و در منبعی دیگر کارمند بهزیستی[۲] ذکر شده‌است.

اعدام[ویرایش]

آذرنوش مهدویان در روز ۲۷ مرداد ۱۳۵۸ دستگیر و همان شب در ساعت ۲:۴۰ به همراه هرمز گرجی بیانی و ۹ معلم دیگر در زندان دیزل آباد کرمانشاه بدون محاکمه اعدام شد.[۱][۲] اعلام شده بود که او به همراه گرجی بیانی در پاوه و در جریان مبارزهٔ مسلحانه دستگیر شده‌است؛ اما این مسئله هرگز اثبات نشد.[۱] روزنامه کار در خبر واقعه نوشته بود که از ۱۱ نفر اعدامی، پیش از اعدام نزدیک به ۳ لیتر خون گرفته شده و برای پاسدارها به پاوه فرستاده شده‌است.[۳] حاکم شرع کرمانشاه، علی رازی‌زاده گفته بود که مدرک «اقدامات» آذرنوش مهدویان و عضویت او در حزب توده اعتراف و اقرار صریح او بوده‌است. به گفته وی، مهدویان «در لحظات قبل از اعدام شعار حزب توده را می‌داد».[۲]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ هرمز هم جاودانه شد. یادنامهٔ هرمز گرجی بیانی، کرمانشاه؛ ۱۳۵۸. ص۴۵
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ پایگاه اینترنتی امید؛ یک سرگذشت: آقای آذرنوش مهدویان
  3. هرمز هم جاودانه شد. یادنامهٔ هرمز گرجی بیانی، کرمانشاه؛ ۱۳۵۸. ص۴۱

پیوند به بیرون[ویرایش]