آبخوری
آبخوری فواره‌ای است که جهت تأمین آب آشامیدنی طرّاحی شده‌است. آبخوری معمولاً از یک حوضچه با آب جاری یا یک شیر آب تشکیل شده‌است. نوشنده به سمت جریان آب خم می‌شود و آب را مستقیماً از شیر می‌نوشد. آبخوری‌های داخلی امروزی ممکن است فیلترهایی برای حذف ناخالصی‌ها از آب و چیلر برای کاهش دمای آن داشته باشند. آبخوریها معمولاً در مکان‌های عمومی مانند مدارس، سرویس‌های بهداشتی، کتابخانه‌ها و فروشگاه‌های مواد غذایی یافت می‌شوند.[۱][۲]
در کشورهای مختلف[ویرایش]
پیش از آن که آب آشامیدنی در خانه‌های شخصی به وجود بیاید، آب آشامیدنی از طریق دسترسی به آبنماهای عمومی در اختیار شهروندان شهرها قرار می‌گرفت.
ایتالیا[ویرایش]
بسیاری از این فواره‌های نوشیدنی عمومی اولیه را می‌توان در شهرهایی مانند رم دید، که در آنجا به آنها فونتانل و ناسونی (بینی بزرگ) می‌گویند. این آبخوریها امروزه هم مورد استفاده قرار دارند.[۳]
ایران[ویرایش]
در ایران، به فضاهای کوچکی در معابر برای آب دادن به رهگذران تشنه درست می‌شدند، سقاخانه می‌گفتند. سقاخانه معمولاً ظروف سنگی بزرگی بودند که آب آشامیدنی در آنها ریخته می‌شد و پیاله‌هایی با زنجیر به آنها بسته می‌شد. در ابتدا سقاخانه‌ها بیشتر جنبهٔ خدمات رسانی داشتند ولی به مرور زمان جنبه‌ای مذهبی نیز پیدا کردند و با شخصیت‌های مذهبی همچون ابوالفضل ارتباط پیدا کردند.[۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ «Drinking fountains quench a thirst for sustainability». Financial Times. ۲۰۱۸-۰۶-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۰۹.
- ↑ «Where Have All the (Public Water) Fountains Gone?». Water Quality and Health Council (به انگلیسی). بایگانی‌شده از اصلی در ۹ مه ۲۰۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۰۹.
- ↑ Symmes, Marilyn, ed. (1998). Fountains: splash and spectacle. London: Thames and Hudson. pp. 31. ISBN 0-500-23758-1.
- ↑ سقاخانه‌ها بایگانی‌شده در ۳۰ ژانویه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine از وبگاه کتاب اول